Kada je 1552. godine objavio prvi deo četvorotomne hronike „Decenije Azije“, portugalski istoričar, Žoao de Baruš, objedinio je i rasvetlio pojedinosti Dijazovog oplovljavanja Rta dobre nade, koje se odigralo 1488. godine. Bartolomeo Dijaz, portugalski istraživač i moreplovac, bio je prvi Evropljanin koji je kročio na ovaj rt. Prema pojedinim istoričarima Dijaz ga je isprva nazvao Rt oluja, a veruje se da svoje sadašnje ime duguje Dijazovom savremeniku, portugalskom kralju Žoaou II, koji je uspešnu plovidbu oko Rta dobre nade protumačio kao „dobar znak da je od Evrope do Indije moguće stići morem“, navodi Britanika.
Bartolomeova ekspedicija prokrstarila je i pored manje poznatog Iglenog rta. Prema nekim tumačenjima, rt je nazvan po rotirajućoj igli kompasa, koja na tom mestu pokazuje tačan geografski sever, bez magnetne devijacije. Drugi izvori govore da je rt „iglen“ zbog opasnih šiljaka stena u moru kraj kog se nalazi i koje su uništile brojne brodove. Ovaj rt predstavlja najjužniju tačku afričkog kontinenta. Ipak, Igleni rt je kroz celu istoriju neopravdano ostao u senci Rta dobre nade koji se često pogršno označava kao najjužnija tačka Afrike.
Prema navodima veb-stranice Opštine Igleni rt, Nacionalni park Agulhas (portugalska reč za iglu) nalazi se „na zvaničnom mestu susreta Atlantskog i Indijskog okeana“, a krasi ga i drugi najstariji operativni svetionik u Južnoafričkoj Republici. Uprkos tome, oko 800.000 turista svake godine greškom poseti obalu u okolini Rta dobre nade kako bi svedočili susretu dva okeana, beleži lokalni portal Kejp Agulhast Info. Jugoistočna granica Atlantskog okeana gde se on sastaje s Indijskim okeanom, zapravo se proteže od Iglenog rta duž meridijana 20° istočno od Griniča do Antarktika. Ovi okviri određeni su dokumentom „Granice okeana i mora“ iz 1953. godine, u izdanju Internacionalne hidrografske organizacije.
S istorijske tačke gledišta, pogrešno uverenje da se dva okeana sastaju kod Rta dobre nade može se dovesti u vezu sa naporima portugalske Krune da popularizuje novootkrivenu rutu do Indije. Primer takve prakse bila je i promena imena koje je ovom afričkom rtu dao Bartolomeo Dijaz, navodi NASA na svom veb-sajtu.
Pregledom istorijskih mapa Afrike, čija je prezentacija dostupna na sajtu Biblioteke univerziteta Prinston, može se zaključiti da je međunarodni značaj Rta dobre nade kroz istoriju zasenio Igleni rt, ne samo kao sastajališta dvaju okeana, već i kao najjužnije tačke Afrike. Tako je 1554, svega dve godine nakon što je De Baruš objavio prvi tom „Decenija Azije“, objavljena mapa nemačkog kartografa Sebastijana Minstera na kojoj je pored najjužnije tačke Afrike, na latinskom upisano „Caput bonae fpei“ – Rt dobre nade.
Po tome se ne razlikuje ni prikaz holandskog kartografa, Abrahama Orteliusa, iz 1584. godine, koji je, pored najisturenije tačke Afrike na jugu, na italijanskom upisao „Capo de Buona Speranza“. Među kartama sa sajta Biblioteke univerziteta Prinston prvi pomen Iglenog rta javlja se na crtežu engleskog kartografa, Džona Kerija, koji ga 1805. godine pravilno postavlja južnije od Rta dobre nade. Da je Igleni rt uistinu i najjužnija tačka Afrike potvrđeno je i na internet-stranici Nacionalnih parkova Južnoafričke Republike.
Nikola Đurić, FakeNews Tragač